บุตรน้อยหลงหาย เอฟราอิมและคนต่างชาติ

บุตรน้อยหลงหาย 

เอฟราอิมและคนต่างชาติ

ถ้าพูดถึงบุตรน้อยหลงหาย หลายท่านคงได้ยินและได้ฟังไม่ว่าจะเป็นในชั้นเรียนรวี หรือคำเทศนาอยู่บ่อยครั้ง ว่าพระบิดาไม่เคยทอดทิ้งหรือทรงลืมเราเลย

วันนี้ผมขออนุญาตแบ่งปันในอีกแง่มุมหนึ่งของเรื่องบุตรน้อยหลงหาย ที่เกี่ยวข้องกับว่าทำไมปัจจุบันถึงได้มีหลายคนที่สนใจและกลับสู่รากความเชื่อแบบยิว หรือ อิสราเอล ทำไม่เราจึงยืนเคียงข้างอิสราเอล ซึ่งแท้จริงไม่ใช่เพียงการยืนเคียงข้าง แต่เราต้องรู้ว่าเราคือใคร (อิสราเอล)

แท้จริงบุตรน้อยหลงหายในคำอุปมาตอนนี้คือ เอฟราอิม บิดา (พ่อ) คือพระบิดา องค์ยาห์เวห์ และพี่ชายคือ ยูดาห์
-    เอฟราอิม คือเผ่าหนึ่งของอิสราเอล ที่เล็งถึงคนต่างชาติ เพราะเอฟราอิมได้กลายและถูกกลืนจนเป็นคนต่างชาติไปในยุคหนึ่ง จนได้สูญเสียอัตลักษณ์ที่ตนเองได้มีไป และเอฟราอิมยังเล็งถึงคนต่างชาติที่พ่วงเข้าไปด้วย

-    ยูดาห์ คืออิสราเอล

ลก. 15:11 พระเยซูตรัสว่า “ชายคนหนึ่งมีบุตรสองคน
คำอุปมาของพระเยซูเล็งถึง ยูดาห์ และเอฟราอิม (ยูดาห์+เบนยามิน+เลวี) (เอฟราอิม+10 เผ่าตอนเหนือ) นี่คือพระประสงค์ของพระบิดา เราเป็นลูกของพระยาห์เวห์
ลก. 15:12 บุตรคนเล็กพูดกับบิดาว่า ‘พ่อ ขอแบ่งทรัพย์สินส่วนที่ตกเป็นของลูกให้ลูกด้วย’ บิดาจึงแบ่งสมบัติให้แก่บุตรทั้งสอง
ลก. 15:13 ต่อมาไม่กี่วัน บุตรคนเล็กนั้นก็รวบรวมทุกสิ่งทุกอย่างแล้วเดินทางไปยังเมืองไกล และผลาญทรัพย์สินของตนที่นั่นด้วยการใช้ชีวิตแบบฟุ่มเฟือย
ลก. 15:14 เมื่อใช้จ่ายจนหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว ก็เกิดกันดารอาหารอย่างรุนแรงทั่วเมืองนั้น เขาจึงเริ่มขาดแคลน
เขาเป็นดังกิ่งมะกอกที่แยกตัวออกไปและขาดน้ำหล่อเลี้ยง เขาได้ออกจากบ้านไปเขาคือคนต่างชาติที่หลงหายไป เขาลืมพ่อและครอบครัวของเขาเสียสิ้น

ลก. 15:15 เขาไปอาศัยอยู่กับชาวเมืองนั้นคนหนึ่ง และคนนั้นก็ใช้เขาไปเลี้ยงหมูที่ทุ่งนา
ลก. 15:16 เขาอยากจะอิ่มท้องด้วยฝักถั่วที่หมูกินนั้น แต่ไม่มีใครให้อะไรเขาเลย
ลก. 15:17 เมื่อเขาสำนึกตัวได้ จึงพูดว่า ‘ลูกจ้างของพ่อไม่ว่าจะมีมากสักแค่ไหนก็ยังมีอาหารเหลือเฟือ แต่ข้ากลับต้องมาอดตายที่นี่
น้องชายคนเล็กคนนี้เคยอยู่กับพ่ออยู่กับพี่ชายเป็นบ้านที่สมบูรณ์ แต่เขาผันตัวเองออกมาเป็นคนต่างชาติ (การเลี้ยงหมูนั้น เป็นสัญญลักษณ์ของคนต่างชาติด้วย)

ลก. 15:18 ข้าน่าจะลุกขึ้นไปหาพ่อ และพูดกับท่านว่า “พ่อ ลูกผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย
ลก. 15:19 ไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป ขอโปรดให้ลูกอยู่ในฐานะของลูกจ้างคนหนึ่งของท่านเถิด” ’
นี่คือขั้นแรก 4 ขบวนการที่สำคัญคือ
-    เสียใจ  เมื่อเขาสำนึกตัวได้ จึงพูดว่า ‘ลูกจ้างของพ่อไม่ว่าจะมีมากสักแค่ไหนก็ยังมีอาหารเหลือเฟือ แต่ข้ากลับต้องมาอดตายที่นี่

-    ละทิ้ง  ข้าน่าจะลุกขึ้นไปหาพ่อ
-    สารภาพ และพูดกับท่านว่า “พ่อ ลูกผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย
-    รับการแก้ไข

ลก. 15:20 แล้วเขาก็ลุกขึ้นไปหาบิดา แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาก็เห็นเขาและมีใจสงสาร จึงวิ่งออกไปกอดคอและจูบแก้มของเขา
แท้จริงเราคือบุตรน้อยที่หลงหายไป คำพยาการณ์มากมาย ไม้2 อันจะมาต่อติดกัน
เราคือแกะอีกคอกหนึ่ง
ดนล. 9:7 ข้าแต่องค์เจ้านาย ความชอบธรรมเป็นของพระองค์ แต่ความอับอายควรแก่พวกข้าพระองค์จนถึงทุกวันนี้ คือควรแก่คนยูดาห์ ชาวกรุงเยรูซาเล็ม และคนอิสราเอลทั้งหมด ทั้งผู้อยู่ใกล้และอยู่ไกลออกไป ในแผ่นดินทั้งหลายซึ่งพระองค์ทรงขับไล่พวกเขาไปนั้น เพราะพวกเขาได้ทรยศต่อพระองค์
คนอยู่ใกล้ = ยูดาห์
คนอยู่ไกล = เอฟราอิม (คนต่างชาติที่ละทิ้งพระเจ้า กราบไหว้รุปเคารพ)

ยน. 10:16 แกะอื่นที่ไม่ได้เป็นของคอกนี้เราก็มีอยู่ แกะพวกนั้นเราก็ต้องพามาด้วย และแกะพวกนั้นจะฟังเสียงของเราแล้วจะรวมเป็นฝูงเดียวและมีผู้เลี้ยงเพียงผู้เดียว (คือพระเยซู)
ยูดาห์และเอฟราอิมจะรวมเข้าด้วยกัน
แกะอีกฝูงที่พระเยซูกล่าวถึง ใน ยน. 10:16 แกะอื่นที่ไม่ได้เป็นของคอกนี้เราก็มีอยู่ แกะพวกนั้นเราก็ต้องพามาด้วย และแกะพวกนั้นจะฟังเสียงของเราแล้วจะรวมเป็นฝูงเดียวและมีผู้เลี้ยงเพียงผู้เดียว …ภาษาเดิมก็คือ เอฟราอิม คนต่างชาติที่หลงหายไป แกะที่หลงหายไปนั้น จะกลับคืนมา

ยน. 11:51 เขาไม่ได้กล่าวอย่างนั้นตามความคิดของเขาเอง แต่เพราะเหตุที่เขาเป็นมหาปุโรหิตประจำการในปีนั้น เขาจึงกล่าวเป็นคำพยากรณ์ว่าพระเยซูจะสิ้นพระชนม์แทนชนชาตินั้น
ชนชาตินั้น = ยูดาห์ (อิสราเอล)

อสค. 37:15 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
อสค. 37:16 “เจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเอาไม้มาอันหนึ่งเขียนลงว่า ‘สำหรับยูดาห์ และสำหรับชนอิสราเอลที่ผูกพันกับยูดาห์’ จงเอาไม้มาอีกอันหนึ่งเขียนลงว่า ‘สำหรับโยเซฟ (ไม้ของเอฟราอิม) และพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมดที่ผูกพันกับโยเซฟ’
อสค. 37:17 แล้วนำไม้ทั้งสองรวมเข้าเป็นอันเดียว เพื่อเป็นไม้อันเดียวกันในมือของเจ้า
อสค. 37:18 และเมื่อคนในชนชาติเจ้ากล่าวกับเจ้าว่า ‘ท่านจะไม่บอกให้เรารู้หรือว่า สิ่งนี้หมายความว่าอะไร?’
อสค. 37:19 จงกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เรากำลังจะเอาไม้ของโยเซฟ (ซึ่งอยู่ในมือของเอฟราอิม) และของเผ่าต่างๆ ของอิสราเอลที่ผูกพันกับเขา และเราจะเอาไม้ของยูดาห์มา แล้วทำให้เป็นไม้อันเดียวกัน และจะเป็นไม้อันเดียวในมือของเรา

เอฟราอิม+คนต่างชาติที่ถูกนับรวมคือคนที่กลับใจมาหาพระยาห์เวห์ เขาจะถูกนับรวมเข้าไปด้วย
ในยากอบ เอฟราอิมจะกลายเป็นคนต่างชาติ

ใน โรม 11 กิ่งที่ทาบเข้ามา มะกอกเทศป่า ก็คือเอฟราอิมที่กลายเป็นคนต่างชาติ
เราไม่ได้นำคนมาเป็นอิสราเอลเนื้อหนังแบบที่ฟาริสีทำ แต่เปาโลได้นำคนมาเป็นอิสราเอลโดย พระเยซู เปาโลนำคนมาเป็นอิสราเอลฝ่ายวิญญาณ ไม่ใช่เนื้อหนัง
กจ. 15:10 เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมท่านทั้งหลายจึงทดลองพระเจ้าโดยวางแอกบนคอของพวกสาวก ซึ่งเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษหรือเราเองแบกไม่ไหว
แอก ในที่นี้คือ คำสอนของฟาริสี ไม่ใช่โทราห์ คำสอนของมนุษย์คือแอกที่หนัก “วิบัติแก่เจ้าพวกฟาริสี” อย่าเอากฎของมนุษย์ขวางเอฟราอิมที่จะหันกลับมาหาอิสราเอล
พระเยซูตรัสว่า แอกของพระองค์ก็พอเหมาะ และภาระนั้นก็เบา ..ผ่านทางกางเขนของพระองค์

กท. 5:18 แต่ถ้าท่านทั้งหลายได้รับการทรงนำโดยพระวิญญาณ ท่านก็ไม่อยู่ใต้ธรรมบัญญัติ
ภาษาเดิมอีกฉบับที่แปลไว้ว่า แต่ถ้าท่านทั้งหลายได้รับการทรงนำโดยพระวิญญาณ ท่านก็ไม่อยู่ใต้ระบบที่จะต่อต้านโทราห์ << คุณสามารถมั่นใจได้เพราะพระวจนะไม่ขัดแย้งกันเอง

ชาโลม
ขอพระยาห์เวห์อวยพระพร
ktm.shachah