การกลับใจ พระบิดาทรงพอพระทัย
ลก. 18:13 ส่วนคนเก็บภาษีนั้นยืนอยู่แต่ไกล ไม่ยอมแม้แต่แหงนหน้าดูฟ้า แต่ตีอกชกตัวกล่าวว่า ‘ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเมตตาแก่ข้าพระองค์ผู้เป็นคนบาปเถิด’
ลก. 18:14 เราบอกพวกท่านว่า คนนี้แหละเมื่อกลับลงไปถึงบ้านของตนก็ถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรม ไม่ใช่อีกคนหนึ่งนั้น เพราะว่าทุกคนที่ยกตัวขึ้นจะต้องถูกเหยียดลง แต่ทุกคนที่ถ่อมตัวลงจะได้รับการยกขึ้น”
: ในบริบทของสำนวนฮีบรูนั้น คำว่าคนที่อยู่ใกล้ และคนอยู่ไกล จะเล็งถึง ยูดาห์ และเอฟราอิม
เช่นใน อฟ. 2:17 พระองค์ทรงมาประกาศสันติภาพแก่พวกท่านที่อยู่ไกล และแก่บรรดาคนที่อยู่ใกล้
นั่นหมายถึงบ้านที่สมบูรณ์ของพระองค์ ยูดาห์และเอฟราอิม ยังเป็นเรื่อง “บุตรน้อยหลงหาย” คืออุปมา บุตรน้อย คือ เอฟราอิม ที่หลงหายกลายเป็นคนต่างชาติ (การเลี้ยงหมู หมู เล็งถึง ต่างชาติ)
ฟาริสี แทน ยูดาห์ และ "ห่างไกล" คือคนเก็บภาษี ที่อยู่ไกล แทน เอฟราอิม ถ้าเอฟราอิม กลับใจ เขาสามารถจะกลับมาเต็มรูปแบบ และได้รับการยอมรับจากพระบิดา ส่วนฟาริสี พวกเขายกตัวเอง (ฟาริสี) เขาอดอาหาร อธิษฐาน แต่ไม่ได้กลับสู้รัฐอิสราเอลของพระเมสสิยาห์อย่างแท้จริง
เราลองย้อนดู ในข้อที่ 9-12
ลก. 18:9 สำหรับบางคนที่เชื่อมั่นในตัวเองว่าเป็นคนชอบธรรมและดูหมิ่นคนอื่นนั้น พระองค์ตรัสอุปมานี้ว่า
: พระองค์ได้ตรัสสอนคำ อุปมาว่า บางคนเชื่อมั่นว่าตัวเองชอบธรรม พวกเขาเชื่อมั่นเช่นนั้นว่าเขาชอบธรรมโดยการประพฤติที่เคร่งครัดของเขา และเขาก็เหยียดหยามคนอื่นทุกคน
ลก. 18:10 “มีสองคนขึ้นไปอธิษฐานในบริเวณพระวิหาร คนหนึ่งเป็นฟาริสีและคนหนึ่งเป็นคนเก็บภาษี
ลก. 18:11 คนที่เป็นฟาริสีนั้นยืนอยู่คนเดียวอธิษฐานว่า ‘ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ที่ข้าพระองค์ไม่เหมือนคนอื่นที่เป็นคนฉ้อโกง เป็นคนอธรรม และเป็นคนล่วงประเวณี และไม่เหมือนคนเก็บภาษีคนนี้
: นี่คือสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง ในการตัดสินคนอื่น และดูถูกคนอื่น และถือว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น
ฟป. 2:3 อย่าทำสิ่งใดด้วยการชิงดีหรือถือดี แต่จงถือว่าคนอื่นดีกว่าตัวด้วยใจถ่อม
ในฟิลิบปี สอนเราว่า อย่าทำตามตัณหาของเนื้อ ถ้าจุดเริ่มต้นมาจากตัณหาของเนื้อหนัง และเอาแต่ใจ เพื่อสนองตัวเอง พระเจ้าจึงให้เรามี ท่าทีที่ถ่อมใจ เพราะนี่คือสัญญัลกษณ์ของประชากรของพระเจ้า
ลก. 18:12 ข้าพระองค์ถืออดอาหารสองวันต่อสัปดาห์ และสิ่งสารพัดที่ข้าพระองค์หาได้ ข้าพระองค์ก็เอาทศางค์มาถวายเสมอ’
: ในภาษาเดิม ใช้คำว่า เขาก็อดอาหารสองวันต่อสัปดาห์ และถวายสิบลดจากราบได้ทั้งหมดเสมอ เขาอธิษฐานเพื่ออวดและพยายามให้ตัวเองดูดี ดูชอบธรรม ชอบให้ครอื่นชื่นชม และเรียกว่า อาจารย์
มธ. 6:1 “จงระวัง อย่าทำศาสนกิจเพื่ออวดคนอื่น ถ้าทำอย่างนั้นท่านทั้งหลายจะไม่ได้รับบำเหน็จจากพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์
: ในภาษาเดิม ใช้คำว่า จงระวังอย่าทำ “Mitzvoth” หมายถึง บัญญัติ 613 ข้อ ที่แปลตามดิกชันนารี แต่ตามบริบทของพระวจนะ หมายถึง บัญญัติของพระยาห์เวห์ หรือการกระทำที่ดีและทรงคุณค่า
“จงระวังที่จะประพฤติธรรมบัญญัติต่อหน้าคนอื่นเพื่อที่จะอวด เพื่อต้องการให้คนอื่นเห็น เพราะท่านจะไม่ได้รับบำเหน็จจากพระบิดาผู้สถิตในสวรรค์”
จริงอยู่ที่พระองค์ไม่ได้มาล้มเลิกธรรมบัญญัติ แต่ไม่ได้มีจุดประสงค์ให้เรา ประพฤติธรรมบัญญัติเป็นวิญญาณศาสนาและเที่ยวตัดสินคนอื่นๆ
มธ. 23:5 การกระทำของพวกเขาล้วนทำเพื่ออวดคนอื่น พวกเขาทำกลักพระธรรมขนาดใหญ่และสวมเสื้อที่มีพู่ห้อยยาว
: ในฉบับภาษาเดิม บันทึกคล้ายกับใน มัทธิว 6:1 ว่า “แต่เขาประพฤติ ธรรมบัญญัติ (mitzvoth) เพื่อให้คนอื่นเห็น พวกเขาทำกลักโทราห์ ( คนยิวจะมีกลักพระธรรม..แต่พวกเขาน่าจะทำใหญ่เพื่อให้คนอื่นเห็นได้ชัด) และสวมเสื้อที่มีพู่ห้อยยาว”
พู่ ในภาษาฮีบรูคือ Tzitzit หมายถึงยิวที่รักษาเอกลักษณ์ในพระยาห์เวห์ คือสิบเผ่าทีตกเป็นเชลยกระจัดกระจายไป จะกลับสู่อิสราเอล (เอฟราอิมผู้หลงหาย)
ผมไม่ได้หมายถึงว่า เราห้ามใช้ผ้าทาลิส ใครใช้จะเป็นแบบฟาริสีนะครับ แต่ท่าทีของเราต่างหากที่สำคัญที่สุด ซึ่งอาจจะไม่มีใครรู้ แต่พระบิดาผู้วินิจฉัย ทรงรู้ทุกอย่าง
มธ. 23:6 พวกเขาชอบที่นั่งอันมีเกียรติในงานเลี้ยงและที่นั่งโดดเด่นในธรรมศาลา
: พวกเขาชอบนั่งในที่นั่งที่ดีที่สุดใน moadim (เทศกาล และหมายกำหนดของพระยาห์เวห์) และที่นั่งหลักในธรรมศาลา
ลองนึกภาพดูสิครับ แต่ตัวแบบเต็มยศ อธิษฐานเสียงดัง ท่าทางแอตติ้งเยอะๆ นั่งในที่ๆโดดเด่น เขาก็คงได้รับแค่บำเหน็จของโลกนี้
การกลับใจในภาษาฮีบรูคือ “teshuvah” หมายถึงการเสียใจ กลับใจ และหันหลังกลับ (ตัวอย่าง ภาพของ บุตรน้อยหลงหาย)
4 ขั้นตอนของ “teshuvah”
1.เสียใจ
2.ละทิ้ง
3.สารภาพ
4.แก้ไข
รายละเอียดที่มาของ 4 ขั้นตอนของ “teshuvah” : http://missionkorat.blogspot.com/2010/08/blog-post_29.html
ชาโลม
ขอพระยาห์เวห์อวยพระพร
ktm.shachah
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น