หันจากการมองดูสิ่งที่อนิจจัง
“อนิจจัง” ในฉบับ KJV ใช้คำว่า “vanity” ซึ่งแปลว่า ความหยิ่งยโส, ความทะนงตัว, ความภูมิใจในตัวเองมากเกินไป,
ความว่างเปล่า, ความไร้สาระ, การไร้คุณค่า, สิ่งที่ไร้สาระ, ความไร้ประโยชน์
ในพจนานุกรม ให้คำจำกัดความว่า ไม่เที่ยง, ไม่แน่นอน, เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ การเพ่งมองจึงเป็นภาพของการจดจ่อในสิ่งนั้นๆที่ถูกดึงให้สนใจ ในฉบับ อมตะธรรมใช้คำว่า ขอทรงหันสายตาของข้าพระองค์จากสิ่งที่ไร้ค่า
ในโลกนี้ผู้เชื่อมักเป็นเหยื่อของการล่อลวงให้ “มอง” คือมองในสิ่งที่เป็นอนิจจัง เราอาจจะดูแต่โทรทัศน์ และติดละคร ที่กำลังเสื่อมถอยลงทุกวัน และพยายามจะทำให้คนดูคิดว่าสิ่งนั้นเป็นความจริง ความบาปอาจจะเป็นเรื่องปกติและน่าตลก หรือสนุกสนาน ตัวอย่างเช่น เด็กๆ หลายคนอยากจะเป็นฮีโร่แบบในการ์ตูน เพราะเขาชอบดูการ์ตูน
เราอาจจะจดจ่ออยู่ที่ตัวบุคคล อยู่ที่ผู้นำ เมื่อเราต้องฟังคำสอน หรือเทศนาทุกอาทิตย์ เราอาจจดจ่ออยู่ที่คำนินทา คำตัดสิน และคำพิพากษาที่กล่าวร้ายต่อเรา เราอาจจะจดจ่ออยู่ที่ปัญหา อุปสรรค ในที่ทำงาน หรือครอบครัว และอีกมากมาย ยิ่งเราจดจ่อมากแค่ไหน ปัญหาที่ใหญ่เราก็ยิ่งตัวเล็กลงทุกที
แท้จริงเราควรเบนสายตามามองที่พระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่ พระองค์เป็นความจริงแท้ เป็นความรัก เป็นที่ปรึกษา และเป็นนิรันดร์ ต่อให้สิ่งอนิจจังจะใหญ่แค่ไหน เมื่อเทียบกับพระองค์มันก็เป็นเพียงแค่ฝุ่นละอองเท่านั้น จงเบนสายตาออกจากสิ่งที่ทำให้เราจมดิ่งลง เลิกจดจ่อกับอดีตและอนาคตและเบนสายตามาที่พระเจ้าที่รอจะช่วยเรา นำเราไปและจูงมือเราเดินไปข้างหน้า เบนสายตามาที่พระองค์
การตัดสินใจในการเบนสายตามาที่พระเจ้าอยู่ที่เรา
2ซมอ. 11:2 ต่อมาเวลาเย็นวันหนึ่ง เมื่อดาวิดทรงลุกขึ้นจากพระแท่น และเดินอยู่บนดาดฟ้าหลังคาพระราชวัง ทอดพระเนตรจากหลังคาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอาบน้ำอยู่ หญิงคนนั้นสวยงามน่าดูมาก
จากพระวจนะตอนนี้ หากเราเชื่อมั่นในกำลังตนเองและสู้ที่จะมองต่อไป เราอาจจะพลาดดั่งเช่น ดาวิดที่พลาด
สภษ. 4:25 ให้ดวงตาของเจ้าเพ่งมองไปเบื้องหน้า และให้การจ้องของเจ้าตรงไปข้างหน้าเจ้า (คือการมองตรงไปข้างหน้าสู่เป้าหมาย ไม่ใช่สิ่งที่ไร้ค่า)
สภษ. 4:26 จงทำหนทางแห่งเท้าของเจ้าให้ราบ แล้วทางทั้งสิ้นของเจ้าจะมั่นคง
การล่าลวงมักนำเราไปสู่สิ่งที่เราชอบ แต่กลับไร้สาระในทางของพระเจ้า แต่เราต้องเรียนที่จะปกป้องและระแวดระวังใจของเราเอง ความต้องการและปรารถนาที่เรามีนั้นอยู่ในทางที่ถูกต้องหรือไม่ อย่าหยุดมองทุกสิ่งที่เห็น แต่มองตรงไปข้างหน้า ไปสู่เป้าหมาย มองไปที่พระองค์ จับตาที่พระองค์ อย่ามัวแต่แวะข้างทางที่ทำให้เราหยุดเสียเวลาหรือหลงที่จะวนเวียนบนเส้นทางที่อนิจจัง
สภษ. 17:24 คนที่มีความเข้าใจย่อมจับจ้องดูปัญญา แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก
2พศด. 20:12 ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์จะไม่ทรงพิพากษาพวกเขาหรือ? เพราะว่าพวกข้าพระองค์ไม่มีฤทธิ์เดชที่จะต่อสู้คนมากมายนี้ ที่กำลังมาต่อสู้กับข้าพระองค์ทั้งหลาย พวกข้าพระองค์ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร แต่ดวงตาของข้าพระองค์ทั้งหลายเพ่งมองที่พระองค์”
ขอพระยาห์เวห์อวยพระพร
ชาโลม
ktm.emunah
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น