จะโกรธก็โกรธได้ แต่อย่าทำบาป
อฟ. 4:26 “จะโกรธก็โกรธได้ แต่อย่าทำบาป” อย่าให้ถึงตะวันตกแล้วยังโกรธอยู่
อฟ. 4:27 อย่าให้โอกาสแก่มาร
อย่าให้ดวงอาทิตย์ตกลงไปพร้อมกับความโกรธของท่าน สำหรับผมแล้ว การตกของดวงอาทิตย์เทียบได้กับการเริ่มต้นวันใหม่ จงอย่างเริ่มต้นวันใหม่พร้อมกับความโกรธ อ่านต่อ
ความโกรธเป็นอารมณ์ของมนุษย์ ความโกรธไม่ได้เป็นความบาปในตัวมันเอง แต่ความโกรธเป็นจุดเริ่มต้นของความบาปที่จะตามมาและบ่มอยู่ภายใน
ความโกรธเป็นเวลานาน หรือความโกรธฝังใจ หรือโกรธมาแต่ต้นกำเนิด จะทำลายท่านทั้งหลายจากภายใน
ร่างกายของเราคือพระวิหาร นี่เป็นเวลาที่เราจะขจัดความโกรธออกไปจากวิหาร ก่อนที่ภายในวิหารซึ่งเป็นที่ประทับของพระเจ้าจะถูกทำลาย ผมเชื่อว่าการโกรธจนควบคุมไม่ได้ หรือโกรธฝังใจจะเป็นไปได้อย่างไรที่พระวิญญาณบริสุทธิ์จะประทับภายในท่านทั้งหลาย
จงปล่อยมันไป ยาชูวาห์เองก็ไม่สนับสนุนเลยที่จะเก็บมันไว้ ก่อนที่จะเริ่มต้นวันใหม่ หรืออรุณรุ่งของวันใหม่จะมา
เราต้องไม่ยอมให้โอกาสแก่มาร มารจะไม่สามารถแย่งชิงที่ประทับของพระเจ้าได้เลย หากเราสะสมความโกรธไว้พระวิญญาณบริสุทธิ์ พระเจ้าผู้ทรงเป็นพระเจ้าหนึ่งเดียว จะสามารถประทับอยู่ในเราได้อย่างไร เมื่อความโกรธนั้นได้นำไปสู่การทำบาป และเมื่อพระวิญญาณพรากจากไปแล้ว พระวิหารนี้ก็เปิดช่องว่างให้ซาตาน พระจนะจึงย้ำเตือนว่าอย่าเปิดโอกาสให้แก่มารซาตาน
1ซมอ. 16:14 ฝ่ายพระวิญญาณของพระเจ้าก็พรากจากซาอูล และวิญญาณชั่วจากพระเจ้าก็ทรมานซาอูล
อฟ. 4:28 คนที่เคยขโมยก็อย่าขโมยอีก แต่จงใช้มือทำงานที่ดีๆกว่า เพื่อจะได้มีอะไรๆแจกให้แก่คนที่ขัดสน
อฟ. 4:29 อย่าให้คำหยาบคายออกมาจากปากท่านเลย แต่จงกล่าวคำที่ดี และเป็นประโยชน์ให้เกิดความจำเริญเพื่อจะได้เป็นคุณแก่คนที่ได้ยินได้ฟัง
พระคัมภีร์ไม่ได้สื่อถึงหรือเน้นว่าขโมยอย่างเดียว แต่ยังสื่อถึงว่า “จงกลับใจ” จงค้นให้เจอผลของการกลับใจ
อย่าให้คำหยาบคายในที่นี้ พระวจนะในภาฮีบรู ใช้คำว่า “lashon hara” หมายถึง การพูดที่ชั่วร้าย, ซุบซิบ, หรือการใส่ร้าย ดำเนินออกมาจากปากของท่านทั้งหลาย แต่จงกล่าวคำที่ “ดี” เพื่อจะเป็นคุณ หรือในฉบับ ฮีบรู บันทึกว่า เพื่อจะเป็นพระพร หรือเป็นการอวยพร แก่ผู้ที่ได้ยินได้ฟัง
อฟ. 4:30 และอย่าทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าเสียพระทัย เพราะโดยพระวิญญาณนั้นท่านได้ถูกประทับตราหมายท่านไว้จนถึงวันที่ทรงไถ่ให้รอด
อฟ. 4:31 จงให้ใจขมขื่น และใจขัดเคือง และใจโกรธ และการทะเลาะเถียงกัน และการพูดเสียดสี กับการคิดปองร้ายทุกอย่าง อยู่ห่างไกลจากท่านเถิด
สิ่งเหล่านี้คือการทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เสียพระทัย
การพูดชั่วร้าย นินทา หรือใส่ร้าย
ในบางฉบับใช้คำว่า ตะโกน, โห่, ร้อง, แผดเสียง ตะโกนเสียงดัง
หรือ ส่งเสียงดัง กึกก้อง, อึกทึก, ฉูดฉาด, บาดตา, ยืนยัน, เน้น, หยาบคาย
อฟ. 4:32 และท่านจงเมตตาต่อกัน มีใจเอ็นดูต่อกัน และอภัยโทษให้กันเหมือนดังที่พระเจ้าได้ทรงโปรดอภัยโทษให้ท่าน เพราะเห็นแก่พระคริสต์
ชาโลม
ขอพระยาห์เวห์อวยพระพร
ktm.shachah
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น